Het Occitaanse stadje Aubenàs gebruikt sinds kort een lokale munt, de 'bogue' , om de financiële crisis het hoofd te bieden. Het stadje van rond de 11 000 inwoners treedt daarmee in de voetsporen van andere steden die soortgelijke initiatieven begonnen zijn. De euro blijft uiteraard een wettelijk betaalmiddel aangezien dit deel van Occitanië vooralsnog tot de Franse staat en daarmee de eurozone behoort (en de belastingen in euro betaald moeten worden). Maar Aubenàs hoopt met het gebruik van een tweede, lokale munt, de eigen economie weer min of meer in handen te krijgen.
De bogue werd gelanceerd door de 70-jarige econoom Bertrand Bruyat die in het dorp woont en van mening is dat de euro niet zo heilig en zaligmakend is als de politieke wereld ons wil doen geloven. In het stadje en naburige onderneming nemen steeds meer winkels de bogue aan als betaalmiddel, inmiddels al meer dan honderd. Eerder begon een andere Occitaanse gemeente, Pesenàs, al een soortgelijk initiatief met de occitan, een lokale munt.
Soortgelijke initiatieven bestaan ook in andere landen, zoals Duitsland en Italië. In Spanje besliste een dorp, Villamayor de Santiago, onlangs om oude peseta's die nog in omloop zijn terug te aanvaarden. Ook in Griekenland ontstaan allerlei alternatieve systemen, vooral uit noodzaak omwille van de (opgedrongen) financiële crisis. De Belgische staat heeft bij wet de euro als enig legaal betaalmiddel verklaard. Dat betekent dat lokale muntstelsel hier in principe niet toegelaten zijn.
Het valt te verwachten dat als de financiële crisis zich verder verscherpt, zulke initiatieven voor de euro meer en meer zullen opduiken. Via het internet zullen ook alternatieven gezocht worden, ook goud en zilver zullen weer een rol kunnen gaan spelen als er zich weer een zwarte markt ontwikkelt buiten het officiële eurostelsel. Op korte termijn kunnen deze alternatieven wel enig soelaas bieden maar een echt structurele hervorming garanderen ze niet. Maar ze hebben alvast de verdienste, dat ze een debat kunnen aanzwengelen over de positie van de munt en de ogenschijnlijke evidentie van de euro ondergraven, en ertoe kunnen leiden dat de status van een munt als relatief arbitraire maat van ruilwaarde duidelijker wordt. Het gebruik van een dergelijke strikt lokale munt, heeft ook als voordeel dat minstens dat deel van het geld geherinvesteerd wordt in de lokale economie.
