Terwijl alle ogen gericht blijven op de Russische inval in Oekraïne, startte het Turkse leger in april zijn eigen ‘speciale operatie’. Nu Turkije delen van Noord-Syrië (Oost-Koerdistan) bezet als een zogenaamde ‘veiligheidsbuffer’, wil Turkije in het Noorden van Irak (Zuid-Koerdistan) eenzelfde bufferzone oprichten. De facto komt deze bezetting neer op een annexatie van delen van zijn buurstaten.
In tegenstelling tot hun engagement om Oekraïne te steunen in zijn verzet tegen de Russische invaller is er alleen oorverdovende stilte te horen vanuit de EU en de VS. Geen economische sancties tegen Turkije. Geen inbeslagname van goederen van topfiguren uit het Erdogan-regime. Geen levering van broodnodige wapens aan het verzet tegen de Turkse inval. Zelfs geen mondelinge veroordeling. Alleen doodse stilte.
Dat het nog driester kan, bewijst de NAVO op haar top in Madrid. De NAVO wilde koste wat het kost aan de buitenwereld tonen dat zij nog relevantie heeft, door verder uit te breiden met twee leden: Finland en Zweden. Aangezien er binnen deze militaire alliantie unanimiteit nodig is om nieuwe leden te accepteren, rook de Turkse president de kans mooi om zijn verlanglijstje met 10 voorwaarden voor te leggen. In ruil voor zijn steun voor de toetreding, moeten deze landen tonen dat ze bereid zijn de Koerdische beweging in eigen land uit te roeien. ‘Cracking down on’ de Koerden, om het met de woorden van NAVO-baas Jens Stoltenberg te zeggen. Om te beginnen zullen Zweden en Finland 33 mensen uitleveren aan het Erdogan-regime. De Arbeiderspartij van Koerdistan, de PYD en de YPG (de Koerdische beweging die in Syrië terreurorganisatie IS verdreef) zullen op de lijst van terreurorganisaties worden gezet. Het is onduidelijk welk lot de meer dan 100 Koerdische ngo’s in Zweden nu te wachten staat. Verder zullen alle militaire sancties tegen Turkije worden opgeheven. In plaats van het verzet tegen de Turkse invasie te steunen, bevestigt de NAVO dat zij wapens zullen levert om de Turkse inval militair te ondersteunen.
Wie tot nu dacht dat de NAVO kon bijdragen aan een veiligere wereld, krijgt bij de top van Madrid een koude douche. In een poging om zich op het wereldtoneel belangrijk te tonen, bewijst ze net geen enkele scrupule te hebben en volledig ter wille te zijn van een autocratisch en militair expansionistisch regime zoals dat in Ankara.
Iedere regering van de NAVO-alliantie treft hier schuld. In plaats van te stellen “ja, Finland en Zweden zijn welkom, maar niet onder de voorwaarden die Erdogan oplegt”, tonen ze aan dat ze bereid zijn de meest elementaire mensenrechten op te offeren voor het blazoen van de NAVO-alliantie.
