Wat velen ontgaat is dat er niet alleen veel gif zat in de wagons, maar dat wellicht de structuren en de organisatie van de spoorwegen het gif zijn die de voorwaarden creëren om dergelijke ramp te veroorzaken. En niet alleen die in Wetteren. In België gebeurde de voorbije jaren een zestal ernstige ongevallen met goederentreinen. Deze van Buizingen in 2010 was de ernstigste met negentien dodelijke slachtoffers en tientallen gewonden. Patrick Lafontaine, veiligheidsexpert (werkte ook voor Eurotunnel, het Franse spoor, de MIVB) en één van de vier experts die door de Kamercommissie ‘Buizingen’ werd aangesteld, stelt het onomwonden: “Het Belgische spoor zit op een tijdbom. De vraag is niet of, maar wanneer de ramp in Wetteren een opvolger krijgt.” Ook in dit dossier speelt onder stimulans van de Europese Unie de liberalisering en privatisering van de uitbating van het goederenverkeer een nefaste rol. Privaat winstbejag is een killer van mens en milieu. Ook in Wetteren.
Treinongevallen zouden er wel eens meer mee te maken kunnen hebben dan wordt toegegeven. Ook in Wetteren. Dat is ook de politieke inzet van het parlementair onderzoek naar de ramp. Er zal een parlementair onderzoek gestart worden. Maar wie gaat dat onderzoek uitvoeren? Er is daarover een politieke rel uitgebroken. De CD&V en SP.A willen dat de Kamercommissie Spoorveiligheid dit doet, die na het ongeval in Buizingen is opgericht. De VLD, die de voorzitter levert van de Kamercommissie Infrastructuur (Sabien Lahaye Battheu) wil het onderzoek naar zich toetrekken, naar ‘zijn’ commissie. Waarom? Omdat de liberalen vrezen dat het onderzoek Wetteren in de commissie Spoorveiligheid wel eens de schaduwzijden van de privatisering en liberalisering van het goederenvervoer zou kunnen bloot leggen. En dat wil de VLD vermijden. Het is zo dat bij de ramp in Wetteren er een Nederlandse treinbestuurder betrokken was die reed op twee gekoppelde Duitse locomotieven van de firma DB Schenker in opdracht van NMBS Logistics. (DM, 31 mei jl.).
Met privatisering en liberalisering primeert het winstmotief i.p.v. openbare dienstverlening. Op allerlei posten worden besparingen doorgevoerd waardoor bijna zeker de veiligheid in het gedrang komt. Op personeel bijv. Respecteerde het bedrijf de de rij- en rusttijden van de treinbestuurder? Waren de wissels in orde? Waarom reed de treinbestuurder naar eigen zeggen te snel? Een gepensioneerd treinbestuurder, Fernand Cabooter (Hoboken) reageerde op de treinramp met een lezers brief in Het Laatste Nieuws (10 mei jl.).”Vele collega-treinbestuurders vroegen zich af hoelang het zou duren voor er eens een ernstig ongeval zou gebeuren met al die vreemde bestuurders op het Belgische net. Vroeger reed ieder in eigen land, en enkele op de grensbaanvakken. Wat al moeilijk genoeg was gezien de verschillende reglementeringen. Nu doorkruisen Nederlanders, Fransen en machinisten van privé-maatschappijen het net. Neem maar gewoon het feit dat men in België links rijdt – de seinen staan ook links – en in de andere landen rechts, met de seinen aan de rechterkant. Dat is verwarrend. Misschien is hier eerder de oorzaak van het ongeval te zoeken”. Een andere treinbestuurder vertelt ons: ”Ik ken deze betrokken Nederlandse machinist. Hij en zijn collega komen per week tweemaal met een dergelijk transport uit Rotterdam naar Gent-Zeehaven (waarom niet over water?). Dergelijke gevaarlijke transporten (door onze dichtbevolkte gewesten) werden bij ons steeds met twee machinisten uitgevoerd voor het geval…Ik vermoed dat de Nederlandse collega, die shiften van 11 à 12 uur moet kloppen in slaap gevallen is. Toen hij 84 km/u i.p.v. 40 km/u reed ter hoogte van Wetteren is hij dan waarschijnlijk wakker geschrokken en heeft hij in een paniekreactie een noodremming uitgevoerd waardoor de wagens gaan slingeren zijn en gekanteld. Had hij aan zijn hoge snelheid doorgereden was er waarschijnlijk niets gebeurd. Ik vraag me af hoe die Poolse treinbestuurders het er vanaf zullen brengen die binnenkort met autotreinen door onze gewesten zullen denderen. Ook het Fyradossier toont aan tot welk menselijk, financieel en veiligheidsdeficit de liberale Europese politiek leidt. In al deze gevallen denken we dat de kern van de zaak in de doofpot zal belanden”. Tijd dus voor een grondige wijziging van het beleid: weg van het liberalisme en haar gangmaker de Europese Unie.
