Eén van de belangrijkste kenmerken van het neoliberaal paradijs is de systematische degradatie van de werkomstandigheden. Met grote gevolgen op de welvaart en het welzijn van de werknemers. Niet toevallig pieken cijfers van burn-out, ziekte, ontevredenheid over het werk. Natuurlijk zijn er ook beroepen, meestal hoger op de maatschappelijke ladder, die daar enigszins aan ontsnappen. Er zijn duizend en één wegen om de uitbuiting van de arbeidskracht te verscherpen. Eén van die mogelijkheden is de uitzendsector. In 2000 waren er in deze sector 300.000 werknemers aan de slag, in 2011 meer dan 550.000. Het is een sector die antwoord biedt op de onmogelijkheid van het kapitalisme om mensen een vaste en volwaardige baan te geven. Uitzendarbeid is volgens de officiële lezing een soort vagevuur naar de hemel van een vaste baan. Er wordt echter grof geld verdiend aan uitzendarbeid. Er zijn multinationale bedrijven die er rijk van worden. Ondermeer Randstad met het grote orakel van dienst Jan Denys, die in de massamedia het denken over alles wat met arbeid te maken heeft probeert te monopoliseren en uiteraard uitzendarbeid als een sprookje door de media sluist, wat zijn bazen eisen.
De tegengeluiden komen van de vakbonden en breder de arbeidersbeweging. Gezien uitzendarbeid vooral jongeren bereikt, is het niet toevallig dat de KAJ, de Katholieke Arbeidersjeugd, er een studie aan besteed heeft. Aan de hand van duizend getuigenissen gebundeld in het boek “Is dit nu de moderne arbeidsmarkt?” wil de KAJ de wantoestanden aan de kaak stellen. Zo zijn er jongeren die via een sms’je een baan krijgen aangeboden, eens ze op het uitzendkantoor zijn blijkt er zogenaamd iemand anders al met de job te zijn gaan lopen. Soms wordt jongeren gevraagd om wekenlang onbetaald ‘stand-by’ te blijven. De korte looptijd van de contracten zet grote druk op de werknemers. Velen gaan werken als ze ziek zijn. De meerderheid doet dit omdat ze bang zijn dat hun contract niet zal verlengd worden. Soms worden er nepvacatures ‘aangeboden’. Zo getuigt iemand dat een ander multinationaal uitzendbedrijf, Adecco, uithing dat ze nog volk zochten bij Carrefour. Toen de getuige naar Carrefour trok werd hem verteld dat er op dat moment geen jobs waren. Eén derde van de ondervraagden stelt dat hun salaris niet altijd correct wordt uitbetaald, 40% zegt geen premies te hebben opgestreken voor nacht- of zondagwerk. Uitzendwerk als springplank naar een vaste baan? 65% van de getuigen zegt dat ze al twee jaar in het systeem meedraaien bij gebrek aan vaste banen. Uiteraard ziet Dhr. Jan Denys geen problemen. De Vlaamse minister van Werk Dhr. Philippe Muyters (ex-Voka en nu N-VA) hecht in een reactie niet veel belang aan de studie maar toch stelt hij dat het een aanklacht geworden is tegen de filosofie van interimarbeid.
De V-SB ziet in het Vlaanderen van de toekomst interimarbeid als een uitzondering op de regel van vaste en volwaarde jobs. Er zijn genoeg financiële middelen, ten minste als men het dogma vaan maximaal winstbejag door privé- aandeelhouders verwerpt. Vandaag staat de wereld op zijn kop: ondergraven van volwaardige banen en vervangen door o.m. interim-arbeid, obscure onderaannemers,…waarin mensen bot gebruikt worden als gewillig en goedkoop werkvee.
Eén van de belangrijkste kenmerken van het neoliberaal paradijs is de systematische degradatie van de werkomstandigheden. Met grote gevolgen op de welvaart en het welzijn van de werknemers. Niet toevallig pieken cijfers van burn-out, ziekte, ontevredenheid over het werk. Natuurlijk zijn er ook beroepen, meestal hoger op de maatschappelijke ladder, die daar enigszins aan ontsnappen. Er zijn duizend en één wegen om de uitbuiting van de arbeidskracht te verscherpen. Eén van die mogelijkheden is de uitzendsector. In 2000 waren er in deze sector 300.000 werknemers aan de slag, in 2011 meer dan 550.000. Het is een sector die antwoord biedt op de onmogelijkheid van het kapitalisme om mensen een vaste en volwaardige baan te geven. Uitzendarbeid is volgens de officiële lezing een soort vagevuur naar de hemel van een vaste baan. Er wordt echter grof geld verdiend aan uitzendarbeid. Er zijn multinationale bedrijven die er rijk van worden. Ondermeer Randstad met het grote orakel van dienst Jan Denys, die in de massamedia het denken over alles wat met arbeid te maken heeft probeert te monopoliseren en uiteraard uitzendarbeid als een sprookje door de media sluist, wat zijn bazen eisen.
De tegengeluiden komen van de vakbonden en breder de arbeidersbeweging. Gezien uitzendarbeid vooral jongeren bereikt, is het niet toevallig dat de KAJ, de Katholieke Arbeidersjeugd, er een studie aan besteed heeft. Aan de hand van duizend getuigenissen gebundeld in het boek “Is dit nu de moderne arbeidsmarkt?” wil de KAJ de wantoestanden aan de kaak stellen. Zo zijn er jongeren die via een sms’je een baan krijgen aangeboden, eens ze op het uitzendkantoor zijn blijkt er zogenaamd iemand anders al met de job te zijn gaan lopen. Soms wordt jongeren gevraagd om wekenlang onbetaald ‘stand-by’ te blijven. De korte looptijd van de contracten zet grote druk op de werknemers. Velen gaan werken als ze ziek zijn. De meerderheid doet dit omdat ze bang zijn dat hun contract niet zal verlengd worden. Soms worden er nepvacatures ‘aangeboden’. Zo getuigt iemand dat een ander multinationaal uitzendbedrijf, Adecco, uithing dat ze nog volk zochten bij Carrefour. Toen de getuige naar Carrefour trok werd hem verteld dat er op dat moment geen jobs waren. Eén derde van de ondervraagden stelt dat hun salaris niet altijd correct wordt uitbetaald, 40% zegt geen premies te hebben opgestreken voor nacht- of zondagwerk. Uitzendwerk als springplank naar een vaste baan? 65% van de getuigen zegt dat ze al twee jaar in het systeem meedraaien bij gebrek aan vaste banen. Uiteraard ziet Dhr. Jan Denys geen problemen. De Vlaamse minister van Werk Dhr. Philippe Muyters (ex-Voka en nu N-VA) hecht in een reactie niet veel belang aan de studie maar toch stelt hij dat het een aanklacht geworden is tegen de filosofie van interimarbeid.
De V-SB ziet in het Vlaanderen van de toekomst interimarbeid als een uitzondering op de regel van vaste en volwaarde jobs. Er zijn genoeg financiële middelen, ten minste als men het dogma vaan maximaal winstbejag door privé- aandeelhouders verwerpt. Vandaag staat de wereld op zijn kop: ondergraven van volwaardige banen en vervangen door o.m. interim-arbeid, obscure onderaannemers,… waarin mensen bot gebruikt worden als gewillig en goedkoop werkvee.
