Op 29 september verzamelden meer dan 70.000 burgers in Brussel naar aanleiding van de 2e verjaardag (officieel op 7 oktober) van de regering-Michel om tegen haar bezuinigingsbeleid te betogen.
Een indexsprong, de geruchten omtrent een tweede indexsprong, een eind aan de 38-urenweek in het kader van de Peeters-wet om de flexibiliteit te verhogen (in de zorgsector en de NMBS bezitten sommige werkers nu reeds meer dan 2000 overuren zonder mogelijkheid deze op te nemen - hoe een verhoging van de werktijd dit zal verhelpen, blijft een raadsel), valse jobcreatie door flexi- en mini-jobs, contracten van bepaalde duur waarna mensen meteen terug op straat staan, meer interimcontracten die per definitie onzeker en meestal van korte duur zijn, het punten-pensioen, ... het haalt weinig uit de ellenlange lijst oeverloos te herhalen. Recentelijk nog kondigde minister De Block in een besloten werkvergadering aan dat ze erover nadenkt om de drempel te verhogen om ziekenfondsen als representatief te laten erkennen. Zo denkt ze eraan om enkel nog ziekenfondsen te erkennen met minimaal 75.000 leden, wat de facto de dood betekent van alle kleine landelijke en regionale ziekenfondsen die verplicht een fusie zullen moeten aangaan met anderen, willen ze hun leden nog vertegenwoordigen. En zo komt er geen eind aan de regerings-maatregelen of -voornemens, die achter gesloten deuren geformuleerd worden en zo goed als niet of nooit aan bod komen in de media.
De betogers hebben al lang begrepen dat praten met deze regering die enkel patroons en de elite vertegenwoordigt geen enkele zin meer heeft. Veel meer opties dan op straat te komen zijn er dan ook niet. Om die reden vervoegt de V-SB de betogers tijdens deze actiedagen. De straat is van hen, en de regering moét naar hen luisteren.
