De laatste dagen klinken her en der in eurocratische kringen weer die oproepen voor een "Verenigde Staten van Europa", dit keer als reactie op Brexit en op het Catalaanse soevereiniteitsstreven. Harde pleidooien tegen "het nationalisme", waarbij dan op bedrieglijke wijze wordt gesuggereerd dat deze Europese Unie "2.0" per definitie niet nationalistisch zal zijn. Het heeft er nochtans meer en meer alle kenmerken van. Of, correcter: uit deze eurocratische kringen gaat een verbeten campagne om zo'n Europese natie te scheppen.
We hebben gezien wat deze "Verenigde Staten van Europa" betekent voor de democratie. De volledige uitverkoop van Griekenland, hysterische reactie op de kritische stem van Engelsen en Welshen bij Brexit, totaal onbegrip voor het onafhankelijkheidsstreven van de Schotten, die nota bene de meest pro-Europese stem van het moment waren, en heel recent zelfs simpelweg wegkijken wanneer miljoenen mensen met geweld van de stembus worden gehouden, een verkozen parlement wordt opzijgeschoven en een verkozen regering achter slot en grendel gezet.
Waar "Europa" wél oog voor heeft, zijn de lobbygroepen van de economische macht. De eisen van binnen- en buiten-Europese multinationals die ons nog verder in een geglobaliseerd keurslijf van vrijhandelsverdragen willen duwen. Voor failliete banken die hele landen gijzelen. Voor het militair-industriële apparaat dat de ultieme wensdroom van een nieuw Imperium mogelijkheid ziet worden.
Wij zeggen nee aan deze Eurocratische waanzin, aan deze "United Corporations of Europe", en ja aan een Europa gebouwd op soevereiniteit en solidariteit!
