De communautaire impasse waarin België zich bevindt, wordt graag toegeschreven aan de onwil van onze politieke klasse om samen te werken met de Franstaligen, aan de extreme eisen van sommige Vlamingen (Bart De Wever bijvoorbeeld) en aan een algemene radicalisering.
Nochtans stelt de Vlaams-Socialistische Beweging vast dat er al meer dan een jaar wordt gepoogd om tot een werkbare regering te komen. Met onwil in het spel was het nu waarschijnlijk al uit met België. Maar alle Vlaamse regeringspartijen - de CD&V op kop - hebben hun verkleefdheid aan België gemanifesteerd en kiezen resoluut voor een dialoog met de Franstaligen. Zelfs de baarlijke duivel Bart De Wever - de personificatie van het Vlaams-extremisme - stelt het voortbestaan van België niet in vraag en heeft hooguit een summier verlanglijstje voor de onderhandelingstafel op zak.
Desondanks werden er 'wijzen' uit de kast getoverd om de 'jonge, ongeduldige en 'onervaren' politici tot de rede te brengen. Tevergeefs zo blijkt nu. Maar hebben deze 'wijzen' dan zelf geen schuld aan de huidige situatie? Zij ontwierpen toch de federale staatsstructuur die vandaag zo'n grote gebreken vertoont dat de instellingen blokkeren. Feit is dat de Vlaamse numerieke meerderheid op alle mogelijke manieren aan banden is gelegd. In de communautaire onderhandelingen zit Vlaanderen zelfs in de minderheid omdat zowel Wallonië als Brussel een plaats opeisen.
Net zomin als Antwerpen of Luik apart vertegenwoordigd worden in het overleg tussen Vlamingen en Walen, mag dit ook niet het geval zijn voor Brussel. Anders leidt dit tot een scheeftrekking van de Vlaams-Waalse onderhandelingen waardoor deze van in het begin gedoemd zijn om te mislukken.
Meer algemeen is de oprichting van het Derde Gewest een historische vergissing. De constructie blijkt financieel niet leefbaar, houdt geen rekening met de sociale en economische realiteit en is een speelbal van de Franstalige elite. Zoals de Duitse Gemeenschap tot Wallonië behoort, zouden de Franstalige Brusselaars met een Franse Gemeenschap tot Vlaanderen moeten behoren.
Daarom roept de Vlaams-Socialistische Beweging de politieke klasse in Vlaanderen op om Brussel geen plaats te geven in het overleg van gemeenschap tot gemeenschap en een begin te maken met de afbouw van het Derde Gewest.
