Zoals de gewoonte is naar aanleiding van Kerstmis en naar aanleiding van de Belgische feestdag, spreekt de koning zijn zogenaamde'onderdanen'aan in een toespaak. Hij spreekt dan zijn morele verontwaardiging uit over fenomenen die hem in zijn positie bedreigen.
Enkele jaren terug waarschuwde de man voor het "omfloerst separatisme"; dit jaar waarschuwde hij voor het populisme en verwees hij naar de jaren '30. (Alvorens u de koning hierin wil bijtreden: neen, hij bedoelde niet de desastreuze jaren '30 van de 19e eeuw, maar de -eveneens desastreuze- jaren '30 van de 20e eeuw.) Nu zouden wij het aan de macht komen van Adolf Hitler en de NSDAP, het regime van Mussolini, de staatsgreep van Franco, fenomenen als REX en het Verdinaso, het anti-parlementarisme van Leopold III, etc... niet meteen omschrijven als "populisme", maar eerder als "fascisme" en "nazisme".
De dominante teneur in de media (alsook bij enkele professoren die helemaal niet gekend staan om hun sympathie voor N-VA, zoals Dave Sinardet), was hierbij dat de koning specifiek de N-VA viseerde, en zich dan ook afkeerde van de electorale sucessen van deze partij in 2010 en 2012.
Dit werd op redelijk ongeloofwaardige wijze ontkend door enkele federale regeringspartijen.
Bart De Wever antwoordde hierop door aan te geven dat de koning zijn bevoegdheden binnen een constitutionele monarchie te buiten ging. Op zich een beetje vreemd dat een partij die volgens haar statuten voor een republiek pleit, plots de constitutionele monarchie als toetssteen gebruikt. Maar het zou niet de eerste keer zijn dat N-VA haar eigen grondbeginselen met een flinke korrel zout neemt...
Jan Jambon ging nog een stuk verder en kloeg aan dat "de koning misbruikt werd door Di Rupo". Alsof we medelijden moeten krijgen met de koning...
Maar het is voor ons als linkse republikeinen niet de eerste vraag of de koning al dan niet N-VA viseerde, en nog minder of dit past binnen de contouren van een constitutionele monarchie. Belangrijker is, dat het voor ons als democraten en linkse republikeinen volstrekt onaanvaardbaar is dat een feodaal heerser zijn positie en privileges gebruikt om invloed uit te oefenen op de politiek.
De rel rond de term 'populisme' zorgde er voor dat de rest van de koninklijke toespraak ondergesneeuwd raakte. De koning pleitte in zijn toespraak ook voor een lastenverlaging voor de bedrijven, voor loonmatiging (uitgezonderd koninklijke dotaties, wel te verstaan) en voor meer centralisering richting de ondemocratische Europese Unie.
Het is sowieso al behoorlijk hypocriet om vanuit je decadent paleis, of vanop één van je peperdure jachten, terwijl je net je eigen dotatie verhoogd zag, te pleiten voor loonmatiging. (Voor een'dividendmatiging'voor aandeelhouders, een'rentematiging'voor banken of een 'bonusmatiging'voor CEO's hebben we hem niet horen pleiten.) Maar erger is dat de vorst vanuit zijn ondemocratisch gelegitimeerde positie pleit voor een welbepaald politiek beleid: in dit geval een anti-sociale liberale afbraak- en besparingspolitiek en demonisering van de Vlaamse zelfbeschikking.
Ongetwijfeld zal er in parlement en media weer wat gediscussiëerd worden over de bevoegdheden van de koning, zijn royale dotaties en de op de overheid afgewentelde'onkosten'van de koninklijke familie.
Voor de V-SB is een monarchie in geen enkele vorm aanvaardbaar.
In een democratie ligt iedere macht bij het volk. Het geven van macht en invloed, louter op basis van afkomst is dermate ondemocratisch, dat zij onder geen enkel vorm aanvaard kan worden.
Leve de Vlaamse Republiek! Leve de Waalse Republiek!
