Wouter Van Bellingen van de VlaamsProgressieven (voorheen Spirit) lanceerde een voorstel tot 'progressieve eenheid' maar werd snel terug gefloten door de partijtop en jong-spirit. Voornaamste kritiek vanwege de partijtop: ze stellen zich vragen bij het progressieve karakter van 'klein links'. We vragen ons af wat men juist bedoelt met 'klein links'. Wat stemmenaantal en leden betreft zal er wellicht weinig verschil meer zijn tussen de groeiende PvdA en de niet zo groeiende VlaamsProgressieven. De V-SB ziet een ander probleem: de rechtse koers die de SP.a al jaren vaart, en waarvoor Vl.Pro zelf ook mee verantwoordelijk is, is niet compatibel met een 'linkse eenheid'.
Wellicht moet het niet meer gezegd worden, maar de "VlaamsProgressieven" noemt zich nog steeds "links-liberaal". Dat sluit een partijpolitiek front met andere linkse partijen en bewegingen die wél antikapitalistisch zijn, al bij voorbaat uit; men kan immers niet tegelijk liberaal en antiliberaal zijn. Zo'n moeilijke verhouding bestaat momenteel al binnen de SP.A zelf, waar de beweging voor verlinksing SP.a Rood ernaar streeft de SP.a weer weg van het centrum te trekken en er weer een socialistische partij van te maken - wat volgens ons alleszins niet compatibel is met de liberale ambities van de voormalige spiritisten. Het is een publiek geheim dat het tussen SP.a Rood en de VlaamsProgressieven niet echt botert; bijgevolg vraagt de V-SB zich af hoe de heer Van Bellingen hoopt binnen een brede linkse coalitie de gelederen bij elkaar te houden. Zijn eigen liberale partij zou zelf geÔsoleerd komen te staan tegenover de anti-liberale partners. De partijtop van de VlaamsProgressieven beseft dit blijkbaar zelf ook.
De V-SB zal linkse samenwerking zeker toejuichen, maar dan wel op voorwaarde dat dit de strijd tegen het neoliberalisme niet in het gedrang brengt. Een eventuele linkse frontvorming zal dus anti-liberaal moeten zijn, wat de positie van het voormalige Spirit bijzonder moeilijk zal maken. Wij geloven overigens dat een inhoudelijk sterke coalitie tegen het neoliberaal beleid die door mevrouw Betina Geysen als 'niet progressief klein links' wordt omschreven) een veel groter electoraal potentieel zal hebben dan het "links-liberalisme".
Tot slot stellen we ons uiteraard ook vragen bij de naam 'VlaamsProgressieven'. Het voormalige spirit probeert zich tegenover LDD, N-VA en VB te profileren als links, terwijl het net als die andere partijen het kapitalisme blijft omarmen. Daartegenover plaatst de V-SB een ècht Vlaams en links project, dat durft zij op te komen voor een Vlaanderen dat breekt met de schadelijke gevolgen van het mondiaal kapitalisme.
