De economie wordt niet georganiseerd om aan de rechten en behoeften van personen en volkeren te voldoen.
Integendeel, personen en volkeren komen op de slachtbank van het mondiale kapitalisme terecht in naam van economische groei en bloei. Terwijl de eigendommen en productiemiddelen van hele volkeren in handen zijn van enkelen, lijden er in de wereld 950 miljoen mensen honger en sterven er jaarlijks 6 miljoen kinderen voor dat ze de leeftijd van vijf jaar bereikt hebben ten gevolge van ondervoeding. Dit zijn schrijnende feiten die de wilde onrechtvaardigheid van het huidige economische systeem.
Ook in ons land zien we de ongelijkheden die dit systeem veroorzaakt en versterkt.
De productie mag dan wel gestegen zijn gedurende de laatste decenia, de rijkdom die eruit voortgekomen is, heeft geen betere levensomstandigheden voor heel het volk gebracht:
-
De lonen zijn in verhouding in waarde gedaald, meer mensen staan op de rand van precariteit en arbeidsongevallen zijn schering en inslag.
-
De economische en sociale positie van vrouwen wordt nog steeds niet tenvolle gewaardeerd, nog steeds zijn hun lonen lager en arbeidsvoorwaarden minder zeker dan die van mannen.
-
Er is nog steeds geen antwoord gekomen op de economische en sociale situatie van jongeren, gepensioneerden, nieuwkomers...
-
Het recht op een degelijke woning is nog steeds geen basisrecht dat afgedwongen kan worden.
-
De landbouw en visserij zijn vernield, kleinhandelaars worden opgekocht door ketens; in de transportsector worden werknemers nog altijd uitgebuit...
-
Openbare diensten worden geprivatiseerd en onderwijs is handelswaar geworden.
-
Duizenden hectaren oppervlakte liggen vol cement, bomen, parken, dorpen moeten verdwijnen...
Vandaag, nu dat de krokodillen van het kapitalisme hun winsthonger niet gestild weten, spreken media en allerhande instellingen ons over de crisis. Het is beledigend dat, terwijl de gewone man en vrouw in de straat de gevolgen daarvan over zich heen krijgt, de eerste en grootste bekommernis van de overheden niets anders is dan dat de bedrijfsleiders hun winsten weten te behouden.
De maatregelen die de Verenigde Staten, de Europese Unie en Brussel genomen hebben om de crisis het hoofd te bieden, hebben immers als hoofddoel dat de kapitalisten hun winst opnieuw kunnen zien groeien, op de rug van de werknemers:
-
Ontslagen, tijdelijke werkloosheid voor arbeiders, en misschien weldra ook voor bedienden, brugpensioenen, uitgavenstops...
-
Belastinggeld dat in banken en privébedrijven gestopt wordt, terwijl men wil snoeien in de sociale uitgaven....
De Vlaams-Socialistische Beweging roept iedereen – van vrachtwagenchauffeurs over secretaresses tot studenten, en van loontrekkenden over werklozen tot gepensioneerden – op tot protest.
Wij weigeren te betalen voor de crisis door de geldwolven veroorzaakt met hun speculaties en grootheidswaanzin. We mogen en zullen niet met gekruiste armen toekijken hoe ze hun kapitalisme heroriënteren en herfunderen. Wij willen daarentegen een alternatief socio-economisch model opbouwen. Wij zullen mobiliseren voor de broodnodige sociale verandering die Vlaanderen en de hele planeet nodig hebben.
De V-SB eist:
-
Collectivisering van productiemiddelen en herverdeling van de rijkdom
-
Democratisering van de economie
-
Uitwerking van een evenwichting model voor het ecosysteem
Dit zijn slechts enkele structurele maatregelen om de problemen die écht in een crisis zitten, door de kapitalistische afbraakeconomie, aan te pakken. Om die maatregelen ter discussie te kunnen voorleggen en om die nadien te realiseren, hebben we beslissingsmacht nodig.
Daarom eisen wij soevereiniteit.
Omdat enkel zo een ander Vlaanderen opgebouwd kan worden en omdat enkel zo bijgedragen kan worden in de strijd voor een andere wereld. Niet enkel omdat dit broodnodig is, maar ook omdat het mogelijk is.
