Sinds de aankondiging van de Britse conservatieve premier Cameron over het organiseren van een referendum over een eventuele Britse uitstap uit de EU heerst er een ongeziene hysterie in de Europese politieke kringen, nog meer dan tien jaar geleden met de referenda rond de Europese "grondwet" die in twee Europese staten tot een duidelijk "nee" leidde. Of Cameron zelf oorsponkelijk werkelijk zo'n referendum wilde valt te betwijfelen; hij gebruikte het duidelijk vooral als wapen bij de Europese onderhandelingsrondes. Zijn drijfveren voor het behoud van Britse soevereiniteit zijn ook niet ingegeven door de bekommernis om de welvaart van de volken van het Britse eiland, maar om de financiële belangen van de Britse bankwereld te beschermen. Maar de Europese reactie op een mogelijk "out" vanwege Britse kiezers spreekt boekdelen. Zelfs nog maar vragen stellen bij de gang van zaken in de EU blijkt problematisch in de Europese "democratie".
Volgens het internationaal recht kan iedere staat soeverein beslissen of hij bij een internationale structuur wil blijven horen. Ook het VK heeft dat recht –met dien verstande natuurlijk dat het internationaal recht ook stelt dat ieder volk het recht op zelfbeschikking heeft, wat impliceert dat het VK dat recht ook moet erkennen voor Schotland, Wales, Cornwall en Ierland ten aanzien van de eigen 'unie'. Een referendum over een uitstap uit de EU zou dus niet alleen moeten aanvaard worden, maar eigenlijk zelfs toegejuicht als ideale gelegenheid om een degelijk inhoudelijk debat te kunnen voeren over deze Europese Unie, los van voor of tegen een Brexit. Maar blijkbaar mag het eurodogmatisme niet in vraag gesteld worden. Is de Europese elite bang van zo'n debat? Bang dat de argumenten tégen deze EU overtuigender zullen blijken te zijn dan die voor?
We hebben met de 'Griekse crisis' al gezien hoe de Europese politiek denkt over democratie. En nog eerder vorige week keurden de Vlaamse meerderheidspartijen de onderhandelingen over TTIP en CETA goed - zonder dat er ook maar het minste publiek debat over gevoerd wordt. Het duidelijk dat er een ernstig democratisch deficit is in dit "Europees project", een deficit dat niet opgelost gaat worden door "nog meer Europa" of zelfs een "federaal Europa". Deze unie versterken zou dat democratisch deficit alleen maar groter maken, maar wellicht is dat nu juist de bedoeling...
De Vlaams-Socialistische Beweging verwelkomt dus het Brexit-referendum. Zelfs als het de Britten niet meteen lukt uit deze ondemocratische unie te stappen, dan zal het toch op zijn minst een breed debat erover hebben doen ontstaan. Het zou een voorbeeld moeten zijn voor de andere staten en naties in de EU. Een "Vlexit" moet dus ook bespreekbaar worden, net als alle andere internationale verdragen die zonder enige volksinspraak werden aangenomen.