Het polderdorp Doel is deze week weer met een wansmakelijke vertoning een 'hot item' geweest, eerst met brandstichtingen en vervolgens met afbraak van huizen waarop zich nog actievoerders bevonden.
Voor een echte reden voor afbraak van dit historisch waardevol polderdorp is het eigenlijk koffiedik kijken. Tot op heden heeft de Vlaamse overheid geen duidelijke plannen met het dorp. Er zijn plannen voor een nieuw getijdendok (Saefthingedok) waarvoor Doel zou moeten wijken. Tot op heden is hiervoor echter geen bouwaanvraag ingediend. Nog een punt waarin de Vlaamse overheid en zijn diensten zich in de illegaliteit bevinden is het feit dat Doel volgens de eigen ruimtelijke ordening nog steeds staat ingekleurd als woongebied. Ook was er de duidelijke consensus dat Doel mocht bewoond blijven tot er een duidelijk plan voorgelegd kan worden waarom het dorp moet wijken. Die plannen zijn er niet. Toch zet men koppig de afbraak verder.
Afbraakwerken starten terwijl er nog mensen op de daken en kranen zitten, die in hun recht zijn, is blijkbaar toegelaten. Op de muren beuken terwijl mensen zich in en om het huis bevinden, is ook geen probleem. Dat er hier mensenlevens zouden op het spel gezet worden, heeft men blijkbaar niet door of is van geen tel. De instinctieve krachten beginnen het te halen op de morele krachten. Een actie-reactie-principe wordt gehandhaafd.
Ook poogt men de brandstichtingen op materiaal van de aannemers in de schoenen van Doel2020 te steken. Het zijn bekende trucs om verzet in de kiem te smoren.
Wanneer men daden louter met leugens kan funderen en 'weerbarstigen' het aan het licht pogen te brengen, dan kan de zenuwachtigheid grondig oplopen. Dat zagen we dus overduidelijk voorbije dinsdag.
Het verzet wordt vervolgens ook nog eens onmogelijk gemaakt door dwangsommen opgelegd door een deurwaarder. Het gaat over bedragen van 2500 euro per actievoerder en 4000 euro bij een bezetting van woningen.
Als Vlaams-Socialistische Beweging (V-SB) geloven we in het recht van mensen zich tegen illegale en illegitieme zaken te verzetten en zien het zelfs als een maatschappelijke plicht. Wanneer verzet niet meer mogelijk wordt door ongeoorloofde reactie van overheidswege kunnen we ons afvragen of we ons nog in een democratie dan wel een dictatuur bevinden.
De V-SB heeft een ander Vlaanderen voor ogen!
