De voorzitters van de acht partijen die onderhandelen over de vorming van een nieuwe regering kondigen met veel trots aan dat ze de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde geregeld hebben. De kerngedachte van het compromis is: wel een splitsing voor de Nederlandstaligen, geen splitsing voor de Franstaligen.
Er wordt een splitsing van de kieskring doorgevoerd voor de verkiezingen van de Kamer van Volksvertegenwoordiging en de Europese verkiezingen. De Franstaligen uit de 6 faciliteitengemeenten rond Brussel kunnen echter nog steeds op Franstalig-Brusselse en Waalse lijsten stemmen. Aangezien de inwoners van de meest verfranste gemeenten (de 6 faciliteitengemeenten) nog steeds kunnen stemmen op Brusselse en Waalse lijsten, kunnen deze partijen nog maximaal stemmen ronselen in het Vlaams Gewest. De effectieve splitsing is er wel voor de rest van Vlaams-Brabant (waar de meerderheid nog Nederlandstalig is), zodat de Nederlandstalige Brusselaars compleet afgesneden worden van de rest van Vlaanderen. De Vlaamse eis tot splitsing van BHV was bedoeld om de taalgrens ook duidelijk te maken bij de kiesomschrijvingen. Door het voorliggend compromis wordt net een wazig statuut gegeven aan de randgemeenten, en er de facto tweetalige gemeenten van gemaakt.
De senatoren zouden bij dit voorstel niet langer rechtstreeks verkozen worden, maar gecoˆpteerd of afgevaardigd uit de deelstaatparlementen. De Franstaligen in Vlaams-Brabant worden echter wel in rekening gebracht om de verhouding Vlaamse/Waalse senatoren vast te leggen, zodat ook voor de senaat geen sprake is van een splitsing.
In ruil voor deze niet-splitsing (die de Nederlandstalige Brusselaars echter volledig zal minoriseren), moet de Vlaamse overheid haar bevoegdheid over de benoeming van haar Vlaamse burgemeesters opgeven. Een kandidaat-burgemeester die niet geschikt is als burgemeester (bijvoorbeeld omdat hij stelselmatig de taalwetgeving weigert na te leven) zal volgens het voorstel klacht kunnen indienen bij de tweetalige kamer van de Raad van State (terwijl dat nu de Nederlandstalige kamer is). Na 30 dagen wordt deze kandidaat-burgemeester dan in realiteit burgemeester, ook al wordt deze niet benoemd door de Vlaamse regering, totdat er een uitspraak valt van de Raad van State. Met andere woorden, de Franstalige leden van de Raad van State kunnen een uitspraak hierover oneindig lang uitstellen, zodat in de tussentijd deze kandidaat-burgemeesters het burgemeestersambt kunnen uitvoeren.
De onderhandelingen worden gedomineerd door drie uitgangspunten: 1. minorisering van de Nederlandstaligen in Brussel, 2. versterken van iedere band tussen de Franstaligen in de Rand en de instellingen en partijen van Franstalig België, en 3. het ondermijnen van de bevoegdheden van de Vlaamse overheid. Dit gedrocht zou volstrekt onaanvaardbaar zijn voor iedere partij die zich schaarde achter vijf resoluties van het Vlaams Parlement en het huidig Vlaams regeerakkoord.
We roepen de onderhandelaars dan ook op, op te houden met dergelijke koehandel rond een thema dat perfect kan goedgekeurd worden met een gewone meerderheid in het federaal parlement, en te starten met reële gesprekken om de zo noodzakelijke bevoegdheden over te dragen aan Vlaanderen en Wallonië, en de werkbaarheid van onze Vlaamse hoofdstad door onwerkbare en onzinnige instellingen van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest af te bouwen.
