Terwijl de Belgische regering  met daarin onder meer de PS, MR en ECOLO, publiekelijk lippendienst bewijst aan de Palestijnse zaak door te pleiten voor een onmiddellijk staakt het vuren in de Gazastrook en een tweestatenoplossing voor de bezetting van Palestina door de zionistische beweging, laat ze wel toe dat de Waalse regering met daarin net dezelfde partijen toelating verleende aan de Waalse munitiefabriek PB Clermont, gevestigd in Engis, om in volle Gaza-oorlog 16 ton buskruit uit te voeren naar de staat ‘Israël’. Mogelijk heeft ook de Vlaamse regering boter op het hoofd want zijn zou een transitverbod moeten laten respecteren. De vraag is of de Vlaamse regering zelfs maar op de hoogte is van wat Wallonië via Vlaamse havens uitvoert.

We hebben het al eerder geschreven: zowel naar aanleiding van de Lumumba-commissie, die werd opgericht in 2000 en die in 2001 haar werkzaamheden afrondde en haar aanbevelingen presenteerde, als naar aanleiding van het proces dat in 2021 werd aangespannen tegen de Belgische staat door vijf vrouwen die door Belgische kolonialen verwekt werden bij Congolese vrouwen en bij die moeders weggehaald werden – zogezegd om hen een betere opvoeding te geven, telkens botst het Belgische establishment tegen de koloniale erfzonde van de Belgische staat.

Ten tijde van de Lumumba-commissie vroeg de voorzitter van deze commissie, toenmalig VLD-politicus Geert Versnick, om toegang te verlenen toch de koninklijke archieven. Dat werd toegestaan, maar in de marge van het positieve antwoord op de vraag van de commissie werd ook benadrukt “dat de vrijgave van de documenten geen precedent mag vormen om in de toekomst allerlei stukken op te vragen die de grondwettelijke onschendbaarheid van de koning in het gedrang kunnen brengen” (De Standaard 30 en 31 mei 2001). Met de aanbevelingen van de Lumumba-commissie werd tot vandaag niets gedaan.

Sinds jaar en dag klaagt het Belgische patronaat over de indexering. Daar heeft het trouwens de huidige stijgende energieprijzen nooit voor nodig gehad: reeds voordien heette het riedeltje dat de indexering van de lonen “onze” concurrentiekracht ten opzichte van de omringende landen aantast. Dat er bij deze bewering, ook vanuit wetenschappelijke hoek, ernstige vraagtekens worden geplaatst en dat ook de lonen in het buitenland vaak worden geïndexeerd[1], lijkt hen daarbij niet te deren. Een cynicus zou bijna durven zeggen dat VBO, Voka en Unizo de huidige stijging van de energieprijzen bijna moeten verwelkomen als nuttig instrument in hun onophoudelijke campagne tegen de indexering – ware het niet dat deze stijging natuurlijk ook de winstmarges aantast door ook de energiekosten als dusdanig op te drijven, wat – althans voor de industriële sector – zwaarder doorweegt dan de loonindexering.[2]

Brusselse besturen: iedereen op droog zaad – behalve de politici 

Wie in de privésector werkt, of onder arbeidsovereenkomst voor een openbaar bestuur, en die na 6 jaar ontslagen wordt, kan rekenen op een opzegtermijn of opzegvergoeding van 21 weken – tenzij je om dringende reden wordt ontslagen: dan krijg je helemaal niets. Ook als je als zogenaamd vast benoemde ambtenaar een “ontslag van ambtswege” krijgt opgelegd, krijg je geen minuut opzegtermijn en geen cent opzegvergoeding – en bij een afzetting verlies je zelfs een flink deel van je pensioenrechten.  Hetzelfde geldt als je zelf je ontslag indient: ook dan krijg je niets – al kun je nog de beste denkbare redenen inroepen, zoals pesterijen of een kwakkelende gezondheid. Als je (als contractueel in de private of publieke sector) langdurig ziek bent, loop je trouwens het risico dat je contract “wegens medische overmacht” wordt verbroken – waarbij je, nogmaals, geen recht hebt op een opzegtermijn of een opzegvergoeding. 

Wie dit allemaal onrechtvaardig vindt, zal al snel te horen krijgen dat dit jammer is, maar dat er nu eenmaal economische noodzakelijkheden zijn: we willen de deur toch niet openzetten naar allerlei misbruik? Bovendien is het crisis en moeten we allemaal de tering naar de nering zetten. We kunnen ons nu toch geen foliekes veroorloven. 

Behalve voor één categorie mensen…