N-VA-kamerleden Valerie Van Peel en Werner Janssen hebben in de Belgische kamer van volksvertegenwoordigers een wetsvoorstel ingediend, om alle winkels in Vlaanderen (en Wallonië) de “mogelijkheid” te geven tot 21u open te blijven en tegelijkertijd om de verplichte sluitingsdag af te schaffen. De afschaffing van de koopvrije zondag is al sinds jaar en dag een van de wensdromen van alles wat liberaal is, wat er trouwens voor gezorgd heeft dat de wetgeving op de koopzondagen de afgelopen jaren al ernstig werd afgezwakt. Het heeft er mede toe bijgedragen dat de kernsteden als Brussel en Gent er iedere dag wat meer uitzien als shoppingcentra i.p.v. leefruimten. Gezien de ideologische ontwikkeling die de N-VA onder het voorzitterschap van De Wever heeft ondergaan, is het niet verwonderlijk dat de eis tot afschaffing ervan door deze partij wordt overgenomen.

 

De handelaars zelf lijken echter niet zo opgezet met de vrijheid die men hun zo gul wil geven. Ook Unizo – anders toch bezwaarlijk een stem die kritisch is ten aanzien van het consumentisme – is er niet voor te vinden. Niet verwonderlijk: zijn achterban weet drommels goed dat dit voorstel niet op maat is van de Vlaamse lokale handelaar of zelfs maar van de kleinere winkelketens. In de concurrentieslag versterkt dit immers alleen maar de positie van de grote, internationale ketens.

De Amerikaanse imperialistische misdaden met het oog op de controle over landen en grondstoffen en volkeren gaat ver terug in de geschiedenis. Venezuela is vandaag het laatste in de rij vanuit Washington georganiseerde of gesteunde pogingen tot staatsgreep. De strijd voor soevereiniteit en democratie van de volkeren op deze planeet vindt vandaag zijn grootste vijand in het imperiale Washington.

De Amerikaanse imperialistische misdaden, met miljoenen slachtoffers, reiken ver terug in de geschiedenis van de Verenigde Staten. Denk aan de bloedige Amerikaans-Mexicaanse oorlog in de 19e eeuw met heel wat gebiedsverlies voor Mexico. Denk aan Amerikaanse oorlogen tegen Spanje (Filipijnen, Caraïben, Spaans-Indië), in deze eeuw de provocatie in de Golf van Tonkin-Vietnam die de VS op grootschalige wijze het alibi gaf om met 500.000 militairen oorlog te voeren in Vietnam. Denk aan de talloze staatsgrepen gesteund en geregisseerd vanuit Washington in Zuid-Amerika. De bekendste is de staatsgreep van generaal Augusto Pinochet (vriend van Margaret Thatcher) in Chili die in 1973 er een militaire dictatuur installeerde. Hij verdreef er gewelddadig de democratisch verkozen linkse president Salvador Allende, met actieve steun van de CIA en secretary of state (minister van Buitenlandse Zaken) Henry Kissinger. We verwijzen ook naar de militaire interventies en “regime change” in Panama en Granada in de jaren tachtig van vorige eeuw.  En de ”low intensity conflicten” in Centraal- Amerikaanse landen zoals El Salvador, Nicaragua, Guatemala, Honduras, … met het gebruik van doodseskaders en terreur.

Naar aanleiding van de escalatie van de politieke situatie in Venezuela, waar een door de VS en andere staten gesteunde staatsgreep dreigt, publiceerde een aantal Latijns-Amerikaanse academici en sociale actoren een verklaring. Omdat wij menen dat hierin een interessant standpunt wordt weergegeven, dat ingaat tegen het bij ons geldende zwart-witdenken en vertrekt vanuit de essentiële bekommernis van de soevereiniteit van het Venezolaanse volk, hebben wij het initiatief genomen deze verklaring te vertalen, in de hoop dat deze ook in Vlaanderen het debat zal voeden.

 

Internationale Verklaring tegen imperialistische interventie in Venezuela en voor een democratische oplossing door en voor de Venezolaanse bevolking

Op 1 december jl. was het 150 jaar geleden dat de Vlaamse socialistische voorman Emiel Moyson overleed (zie foto). Ter gelegenheid hiervan publiceren we de toespraak die Joost Vandommele bij de herdenking van zijn 140-jarige overlijden uitsprak.

 

Vrienden, kameraden,

Voor ons sociaalflaminganten klinkt de naam van Emiel Moyson als een klok. Samen met de intussen overleden vrienden Werner van den Abeele en Guy Van Schoenbeek, waarmee we samen ook al aan de grondslag lagen van het standbeeld van Pierre De Geyter in Gent, hebben we het initiatief genomen om de figuur en het van Moyson op te waarderen. Er zouden beloftes gedaan zijn om de nodige stabilisering- en reinigings- en restauratiewerken aan dit graf te laten uitvoeren. Je ziet dat het nodig is! Hopelijk komt er iets van terecht en zullen de sociaaldemocratische instanties over tien jaar hun verantwoordelijkheid nemen en mede een gepaste herdenking op touw zetten n.a.v. de 150ste verjaardag van Moysons overlijden en 180ste van zijn geboorte. Na de herwaardering van De Geyter is het de beurt aan Moyson!