Bart De Wever brak recent een lans voor het verhogen van de pensioenleeftijd. Als we langer leven moeten we langer werken, zo redeneert hij. Zijn voorstel lokte nogal wat verontwaardigde reacties uit. Sommige daarvan oprecht, andere wel wat minder. Wij zijn eerlijk gezegd niet verbaasd: de N-VA heeft immers lang geleden het Vlaamse soevereinisme al ingeruild voor een zeer donkerblauw hard liberalisme waar Margaret Thatcher bewondering voor zou hebben. Graag willen we wel wijzen op een aantal problemen met zijn stelling dat langer leven automatisch langer werken zou veronderstellen.

De stad Duinkerke heeft aangekondigd vanaf september in deelgemeente Rozendaal (Rosendaël) een tweetalige (NL/FR) kleuterschool in te richten. Een mooie stap vooruit, voor de traditionele taal van de streek maar ook voor de toekomst van de jonge Rozendalenaartjes! We moeten dringend onderzoeken hoe we dit, met respect voor de plaatselijke partners, kunnen steunen, eventueel via de Taalunie – het is misschien een nuttigere bezigheid dan polemieken te voeren over “ze” en “hun” of over dialect en standaardtaal. Als de Franse staat wel overal poepsjieke lycées français mag financieren, dan mogen de Nederlandstaligen toch zeker een sympathiek en democratischer initiatief steunen.

 

Lees in dit verband ook de langere discussietekst.

Exact honderd jaar geleden (18 april 1919) werd de Gentse grootnederlandse, socialistische en feministische activiste Roza de Guchtenaere voor de Belgische krijgsraad te Brussel veroordeeld tot 15 jaar dwangarbeid. Het Belgische regime probeerde haar te chanteren door haar in begin 1921 de mogelijkheid te bieden vervroegd vrij te komen als ze een verklaring ondertekende waarin ze afzag van verdere politieke activiteiten. Roza weigerde hierop in te gaan. Toen onder druk van de opkomende Frontpartij in november 1921 de veroordeling van de activisten die niet tot de doodstraf waren veroordeeld teruggebracht werd tot 3 jaar, werd ze in december '21 vrijgelaten uit de Nieuwe Wandeling te Gent.

Na haar vrijlating nam ze terug haar grootnederlandse, feministisch en socialistisch engagement op, vooral op amnestiemeetings voor de nog steeds gevangen zittende activisten en de activistische politieke vluchtelingen. Later startte ze met een eigen tijdschrift: De Dietsche Voorpost. Ze overleed in 1942.

Op initiatief van de Baskische internationalistische beweging Askapena hebben verschillende bewegingen in Europa onderstaand manifest ondertekend – een noodzakelijke herinnering aan de echte aard van de Europese Unie, nu de Europese verkiezingen nog maar enkele weken van ons verwijderd zijn.

 

"VOOR DE SOEVEREINITEIT DER VOLKEN, NEEN TEGEN DE EUROPESE UNIE”

 

Wij, verschillende maatschappelijke, syndicale en politieke organisaties in Europa, onderschrijven dit manifest, waarin we ons willen richten tot de werkenden van heel het continent.